بدن برای اصلاح و پروتئین عضله از پروتئین استفاده می کند. هر چند پروتئین ماده ی غذایی اصلی پرورش عضله می باشد اما افراط در استفاده از آن سودآور نمی باشد بلکه اشکالاتی هم دارد.

اکثر افراد ذخایر پروتئین یا رژیم غذایی حاوی پروتئین بالا ندارند.

هنگامی که شما در حال وزنه برداری هستید، تمرینات بدنی قطرات خیلی ریزی را در عضلات شما به وجود می آورند که بدن شما را جهت پرورش و بزرگ کردن عضلات اصلاح می کند. مصرف پروتئین اضافی یا دفع می شود یا در ذخیره ی غیر ضروری بدن جمع می شود.

مقدار پروتئینی را که بدن نیاز دارد را از غذاهای گیاهی و جانوری و از گوشت لخم، سینه ی مرغ و درصدی از شیر یا پنیر، سویا و لوبیا به دست آورید.

آنچه که پروتئین مورد نیاز بدن شما را مشخص می کند مقدار تمرین شماست. شما فقط به پروتئین کافی برای سنتز (ترکیب مصنوعی) بیشتر عضله احتیاج دارید. برای پروتئینی که بدن می تواند استفاده کند محدودیتی هم وجود دارد و این طور نیست که هرچه بیشتر بهتر.

خوردن مقدار زیادی پروتئین به تنهایی کمکی به پرورش عضله و تسریع رشد آن نخواهد کرد. شما نمی توانید استیک (گوشت استیکی) با چندتخم مرغ و تکه های پنیر پیتزا را صرفا به خاطر تقویت شدید ماهیچه ها میل کنید زیرا برای تقویت ماهیچه ها احتیاج به تمرین زیاد است و شاید با مصرف پروتئین کمتر از پروتئین مصرفی فعلی نیاز شما را برآورده سازد.

پروتئین ماده ی اولیه ی بازیافت و بازسازی بافت ها و عضلات بدن شما می باشد و آن ها را وادار به رشد می کند. پروتئین وسیله ی احداث و ساختار بدن شما می باشد.

پروتئین علاوه بر پرورش عضله، به رشد مو، هورمون ها، سلول های قرمز خون (هموگلوبین)، انتقال مواد غذایی در خون و حفاظت سیستم ایمنی بدن نیز کمک می کند.

اگر به اندازه ی لازم کربوهیدرات مصرف کنید، بدنتان مجبور نیست که از پروتئین برای سوخت تمرینات بدنی استفاده کند، در نتیجه پروتئین برای رشد و اصلاح عضله مصرف خواهد شد.

زمانی که شما انرژی کمتری برای وزنه زدن دارید، خیلی سریع از تمرین بدنی خسته شده و قادر به تکرار کمتری خواهید بود. بنابراین مجبور خواهید شد که سنگینی وزنه تان را کاهش دهید و به زمان بیشتری برای بازیافت عضله نیاز دارید، در نتیجه عضله تان خیلی کم پرورش می یابد.